Dagurinn í dag

 

Í dag ætla ég

að vera heiðarleg

sem aldrei fyrr.

 

Í dag ætla ég

að hugga

í stað þess

að vera hugguð.

 

Að gleðja

í laumi.

 

Að gráta

í laumi.

 

Gera ekki

nokkurn

skapaðan hlut

sem sært gæti

aðra.

 

Né sýna

öðrum,

sárni mér.

 

Í dag ætla ég

að lifa lífi mínu

í sátt.

 

 

 

           Vilborg Traustadóttir

Þriðja sporið

 

Eins og reynst

hefur öðrum

sem fetað hafa

brautina

á undan mér

svo vel.

 

Tók ég ákvörðun

um að láta

líf mitt

og vilja.

 

Lúta handleiðslu

Guðs.

 

Samkvæmt

skilningi mínum

á honum

 

             Vilborg Traustadóttir

Kveikur

Ég skveraði mér

á skýjafar.

 

Sveif um

yfir húsunum

trjánum og

hafinu.

 

Hentist framhjá

gluggunum

með vindskafið ský

á hælunum.

 

Lenti í þrengingum

yfir hálendinu

Þar sem uppsteymið

tók völdin.

 

Þeytti mér

í stjarnfræðilegar

hæðir.

 

Nokkur bólstraský

björguðu málinu

og sendu mig

til jarðar á ný

með regninu.

 

Þetta er alveg

nýr leikur

fyrir mér

og kveikur

að ljóði

sem lifir.

 

Í mér.

 

 

              Vilborg Traustadóttir

Annað sporið

 

Minn eigin vilji

leiddi mig

af leið.

 

Því verð ég

að treysta á

æðri mátt

og öflugri.

 

Sem velur leiðina

til lífsins.

 

Á ný.

 

 

 

           Vilborg Traustadóttir

Pólitík

 

Það komst pólitík

í málið.

þegar þú

mínusaðir

mitt framlag.

Til atvinnusköpunar

og uppbyggingar.

 

Það hafði verið

eyrnamerkt

alþýðunni.

 

Útreiknað

og fullnægjandi

til framdráttar.

 

Hverjum þeim

sem verkast vildi.

 

Hvers virði er hún

pólitíkin sú?

Sem hýrudregur.

 

Hopar af hólmi

og dregur í efa

dómgreind

mina?

 

 

              Vilborg Traustsdóttir 

Fyrsta sporið

Ég tók

fyrsta sporið

bara til hálfs.

 

Hinn helming þess

fór ég á

hnefanum.

 

Í fimm ár!

 

Þá féll ég

auðvitað.

 

Vanmáttinn

afgreiddi ég

en stjórnleysið

ekki.

 

Kæru vinir

og velunnarar.

 

Mér finnst gott

að minna mig

á þetta.

 

Í kvöld.

 

 

    Vilborg Traustadóttir

Í næstu andrá

 

Í næstu andrá

nærð þú mér.

 

Nú er tíminn

knappur

nú er ekki

tími til að

kasta mæðinni.

 

Ég hef hlaupið

gegn um dagana,

vikurnar,

mánuðina

og árin.

 

Haupið af mér

hornin

og þig.

 

Í næstu andrá

nærð þú mér

nakinni sál

í næpuhvítum

líkama.

 

Nakinni sál

náhvítri

af ótta

við þig.

 

 

                Vilborg Traustadóttir

AA

 

Hér stend ég.

 

Ég sem var svo

“fucked up”

kexrugluð

og kolómöguleg.

 

Gölluð vara

með gæðastimpil

úr “feiki”.

 

Bros án

sannfæringar.

 

Grát

án tára.

 

Hér stend ég

og get ekki annað.

 

 

            Vilborg Traustadóttir

Heimur

Heimur

fullur af orku

endist ekki

þér

 

Þú sem varst

svo vistvænn

að það hálfa

væri nóg.

 

Heimur

tónstigans

 

leikur þér

lag

 

án hljóma.

 

Les þér

ljóð

 

án orða.

 

Rekur þér

raunir

 

án sorgar.

 

Heimur

fullur af orku

endist ekki

þér.

 

Sem ert

ekki.

                Vilborg Traustadóttir

Falin spor

Ég faldi sporin mín

en þú fannst þau.

 

Þau voru dulin

öllum öðrum en þér.

 

Þú raktir þau

ósýnileg

alla leið.

 

Þú fylgdir mér

í draumi.

 

Leiddir mig

í laumi.

 

Styrktir mig

í straumi

 

Stóðst með mig

í taumi.

 

                   Vilborg Traustadóttir