Hönd í hönd

Það er hlegið

og andinn

svífur

yfir vötnunum

 

Hönd í hönd

 

Hljóð við 

beinum orkunni

inn á 

aðrar víddir

 

Hönd í hönd

 

Upplifum

skynjum

þökkum

 

Hönd í hönd

 

 

    Vilborg Traustadóttir 

 

 

 

 

 

Trúir þú á álfasögur?

Lögreglustjórinn á Sauðárkróki vill að vegfarendur láti lögregluna vita af öllu óvenjulegu sem það sér á leið sinni um landið.

Því datt mér eftirfarandi í hug. 

 

Vitir þú af válegum gestum

vafrandi um hagana.

Ísbjörnum, hrútum eða hestum

hringdu  í verði laganna.

 

    Vilborg Traustadóttir 

 

 

 

Björninn væntanlega rolla

Poem to Pólland

 

The people are kind 

sweet dreams 

 

 

I sit here 

thinking

of you

 

In polish

 

The wood is laughing 

to the wind

that laughs

back 

 

 

And whispers

on a bird language

from tree

to tree 

 

 

I just sit

and love

to sit

 

In the sun

listening

to the trees 

 

 

To the talking

trees!! 

 

 

                     Vilborg Traustadóttir

Póllandsljóð

Fólkið gott

svefninn sætur

 

Sit hér

og hugsa

til þín

 

Á pólsku

 

Skógurinn hlær

við golunni

sem hlær

á móti

 

Og hvíslar

á fuglamáli

milli trjáa

 

Ég bara sit

og elska

að sitja

 

Í sólinni

hlustandi

á trén

 

Trén

talandi

 

 

                     Vilborg Traustadóttir

Í minningu

Þeir hverfa

vinirnir.

 

Hverfa inn í

móðuna miklu.

 

Himnafaldinn

óskiljanlega. 

 

Mikið vildi ég

vera ský

á vegi þínum

núna. 

 

Vefja þig og vefja

mjúkum örmum.

 

Bera þig heim.

 

 

         Vilborg Traustadóttir 

 

 

 

 

Lífsins ljóð

Lífsins ljóð

líður áfram

Það gerir ekkert til

 

Þegar það er búið

má alltaf lesa það

upp á nýtt

 

eða hvað?

 

    Vilborg Traustadóttir 

Látum vera

Látum vera
þó einhver
gráti

Látum vera
þó einhver
standi kyrr

Höldum áfram
ótrauð

Því lífið
heldur áfram

Þó hann
kólni

Ég lítil

  

Byrjuð að labba

innskeif

 

Dett um tærnar

á sjálfri mér

 

Feit

 

Með stór

forvitin augu

 

Augnahár

eins og blævængi

 

Sæt

 

Sjálfri mér lík

 

 

      Vilborg Traustadóttir

Vindur um nótt

 

Ég og náttúran

verðum

oft og tíðum

eitt

 

Einhvernveginn

finn ég

samhljóm

í þögninni

 

Og þegar

vindurinn blæs

ólgar blóð mitt

af brennandi

þrá....

 

 

             Vilborg Traustadóttir

Ljós og skuggar

 

Í daufri skímu

stóð ég

álengdar

í skugganum

 

Það var nótt

 

Þegar birti

í sálu minni

sá ég ljósið

 

Skerandi

skært

 

Hvar varst þú?

 

Ég var þar

en þú

varst þar

ekki

 

Þegar birti

 

 

             Vilborg Traustadóttir