Fyrirgefningin

Samskipti okkar við aðra verða friðsælli þegar við hættum að segja öðrum hvernig þeir eiga að haga sér og snúum okkur að kærleik og fyrirgefningu í reynd.

(Fyrirgefningin eftir Gerald G. Jampolsky)

Tvö skref áfram eitt stórt afturábak

Hvern fjandann er verið að meina.  Á að lögleiða þessa aðgerð til vansköpunar á ný þarna.  Ég held að alþjóðasamfélagið sé einum of værukært í þessum efnum.   Þetta á ekkert skylt við trúarbrögð eða þrifnað eins og haldið hefur verið fram.  Þarna er karlsamfélag að ráðskast með líkama kvenna að þeir telja sér í hag. ARG!!!!!

Giftingar barna bannaðar en umskurn kvenna leyfð

Sekt

Fór á þriðjudaginn og borgaði sekt á lögreglustöðinni.  Þannig er mál með vexti að við systurnar og systurdóttir mín fengum okkur bíltúr upp í Borgarnes og Akranes.  Ég ók.  Í Hvalfjarðargöngunum fylgdum við umferðinni nokkuð vel eftir.  Allt í einu kom blossi!  Við veltum fyrir okkur hvað þetta hafi verið.  Ég var heppin að missa ekki stjórn á bílnum.  Þetta var svo rosalegur blossi.  Við komum okkur saman um að þetta hlyti að hafa verið hraðamyndavél.  Systurdóttir mín hrökk við.  Hún hafði verið að bora í nefið!    Við létum þetta þó ekki skemma góða ferð.  Fengum hrossakjöt í Borgarnesi hjá Ingu og Kela og fórum svo í lambakjöt á Akranesi hjá Ödda (oddikennari) syni Sollu systir.  Svo kom bréf.  Ég hafði mælst á 82 km hraða (má vera á 70 km í göngunum).  Sekt allt að 20.000 kr.  Ég fór á lögreglustöðina og var spurð hvort ég hefði séð myndina. Ég sagði nei eins og satt var en ég hefði verið á bílnum.  Greiddi 7.500 kr sekt.   Hvers vegna er 70 km hámarkshraði þarna?  Ég hefði haldið að það væri meiri slysahætta að mynda langar raðir við og í göngunum heldur en að hafa 90 km hámarkshraða þar inni.  Eins og á öðrum vegum.  Það sem ég er hins vegar að velta fyrir mér núna er hver fær sektargreiðsluna?  Þetta er einkavegur!

Kjalvegur

Þetta er málið og hefur verið í mörg ár.  Man eftir því þegar stórt verktakafyrirtæki vildi leggja veginn á mjög viðráðanlegum kjörum.  Því var hafnað.  Síðan eru liðin mörg ár.  Ýmindið ykkur sparnaðinn sem hefði orðið ef þetta hefði gerst.  Mig minnir að þetta hafi verið fyrir 1990. Bölvuð þröngsýni að vera ekki löngu búnir að þessu.   Segi ég!

Meirihluti landsmanna hlynntur nýjum Kjalvegi samkvæmt könnun

Egill mættur

Velkominn í hóp okkar Moggabloggara Egill.  Hér er fínt að vera.

Egill Helgason byrjaður að blogga á mbl.is

Kalt stríð

Eitthvað funduðu nú Vladimír og Georg um málin á fundi helstu iðnríkja heims í dag.  Eitthvað fannst mér handaband þeirra stutt en þó virkaði það vinsamlegt.  Kannski lognið á undan storminum.  Ég man eftir því sem krakki að kjarnorkuhótanir milli þessara tveggja póla var virkileg vá að mér fannst þá.  Vonandi er þetta mál á misskilningi byggt.  Ég skil þó ekki alveg hvað bandaríkjamenn eru að baksast í Evrópu með eldflaugavarnarkerfi? 

Er kalt stríð í vændum?

Fyrirgefningin

Fyrirgefningin er heimsins fremsti heilari.

(Fyrirgefningin eftir Gerald G. Jampolsky)

Brunnlokið

Ég mættu konu á bíl í gær.  Sem er í sjálfu sér ekki í frásögu færandi nema hvað hún hafði krækt sér í brunnlok neðan á vinstra framhjólið.  Ég hafði lagt fyrir utan hjá mömmu og pabba. Ég var að sækja mömmu og Sollu systir.  Það var verið að vinna í götunni fyrir ofan þau.  Konan hafði því smeygt sér liðlega á jepplingnum upp á gangstéttarhornið og ók þar yfir þar sem allt var lokað í kring.  Sem var auðvitað snjallræði hjá henni.  Nema hvað hún krækti í brunnlokið í leiðinni.  Vinnumennirnir höfðu tyllt því þar.  Ég flautaði á konuna sem ók áfram og ég gaf henni stöðvunarmerki með höndunum.  Hún kom út úr bílnum.  Sagðist einmitt hafa verið að velta fyrir sér hvaðan þetta hljóð kæmi.  Bíllinn rann svo ljúflega áfram líkt og á skautum.  Í því komu mamma og Solla.  Pabbi fylgdi þeim úr hlaði.  Það varð nokkur rekistefna þarna.  Ekki kannski það sem konan óskaði sér á þessari stundu.  Strætó kom og þurfti að bíða.  Ég ráðlagði konunni að bakka upp úr brunnlokinu.  Við Solla hlupum í var ef það myndi spýtast burt og á okkur.  Konan ráðlagði mér að færa bílinn minn til að hann skemmdist þá ekki.  Pabbi kom og fór að spyrja.  Mamma líka.  Þá settist ég inn í bíl og beið.  Flautaði á þau að halda sig frá áhættusvæðinu.  Bauð konunni að draga bílinn upp úr lokinu.  Hún taldi það ekki skila árangri.  Hún bakkaði svo varlega og komst upp úr brunnlokinu sem rann mjúklega einn til tvo metra.  Pabbi fór að benda konunni hvernig hún ætti að beygja aftur inn á götuna.  Alveg í essinu sínu að fá þetta hlutverk.   Allt komst í skorður á ný og við sinntum erindum okkar.   Ég fékk svo hláturskast í gærkvöldi að hugsa um þetta.  Vægast sagt mjög kómískt.  Konur og bílar!   Hitt er það að það voru karlarnir sem gengu eins og slugsar frá brunnlokinu og það ætti að herða reglur verktaka með merkingar og annað tengt gatnagerð.  Þær eru afskaplega lélegar svo ekki sé meira sagt.

Ég heyri raddir

Kjötfjallið hrundi í fyrradag. Ég var að koma úr sjúkraþjálfun á nýsóluðuðum skóm.  Ég er mjög sérvitur á skó.  Það er vegna þess að ég verð að vera það.  Ég dreg annann fótinn.  Þegar ég kom að bílnum mínum missti ég fæturna undan mér og hreinlega hrundi niður.  Ég náði aðeins að draga úr fallinu en engu að síður datt ég og skorðaðist undir bílnum upp við gangstéttarbrúnina.  Eftir að hafa stangað hana með enninu.  Það var vont.  Ég lá þarna kveinandi um stund.  Þá kom kona aðvífandi.  Ég bað um hjálp.  Konan taldi ekki ráðlegt að hún færi að reisa mig við.  Var ekki viss um að ég ætti yfir höfuð að standa upp.  Hún sótti hjálp inn í sjúkraþjálfunina.  Móttökustúlkan kom og sagðist ætla að sækja hjálp.  Því næst komu tveir fílefldir sjúkraþjálfarar.  Sá sem ég hafði verið hjá og annar til.  Þeir náðu mér undan bílnum og tókst með miklu harðfylgi að reisa mig við.  Ætlaði ég að setjast upp í bílinn og koma mér burt með það sama.  Þá spratt fram konan sem fyrst hafði komið á vettvang og hélt nú ekki.  "Þú ferð ekki að leika einhverja hetju núna sagði hún."  Hún þreif af mér veskið og strunsaði með það inn í sjúkraþjálfunina með þeim orðum að ég skyldi jafna mig áður en ég æki burt.  Ég sættist á að fara inn og fá kaldan bakstur á ennið.  Sem ég og gerði.  Það var gott að slaka aðeins á og linaði verkina að fá kalt á kúluna.  Takk ókunna kona!  Í gær fór ég svo með skóna til skóarans og sagði honum að þegar sólarnir væru svona (hrjúfir) þá gerðist þetta (og benti á kúluna). Hann hrökk dálítið við en ætlar að sóla skóna upp á nýtt.  Með sléttum botni takk.  Ég er ekki frá því að ég heyri raddir í dag og sjái sýnir.  Það er þó engin ástæða til að fara til læknis?  Þetta reddast!

Í dag fór ég í sjúkraþjálfun og bað sjúkraþjálfarann að þreyta mig ekki alveg svo mikið að ég hryndi undir bílinn!  Hann tók þetta á sig.  Að sjálfsögðu.  Það er svo aftur allt annað mál að ég er með MS sjúkdóminn.  Það er miklu þægilegra fyrir mig að kenna skósmiðnum og sjúkraþjálfaranum um.  Já og gangstéttinni sem var ójöfn.   Ég er í afneitun!  

Fyrirgefningin

Hinn þveri hugur leynir okkur þeirri staðreynd að við fangelsum okkur með því að halda í reiði og hatur.

(Fyrirgefningin eftir Gerald G. Jampolsky)