Gyðingadrengurinn

Ég hélt í fanginu frumburðinum

fallegum gyðingadreng.

Var rekin á eftir öllum hinum,

öll vorum lamin í keng.

Andskotans böðlarnir glottandi gengu

um grátandi hjörðina kring.

Þeir sem reyndu flótta fengu

í fæturna byssusting.

-

Við vorum öll á gasklefagöngu

gyðinga vesöl þjóð.

Þeir vissu'aldrei mun á réttu'eða röngu

þótt rynni um þá okkar blóð.

Þótt barnanna saklaust brysti auga

böðlarnir tóku því létt.

Að lokum var okkur hent í hauga

sem hundum af óæðri stétt.

-

Með lokuð augu ég læt mig dreyma

lífsins huldumál.

Fargrar vonir sem fæddust heima

fögnuðu hverri sál.

Nú sé ég aðeins sundraðar borgir

saurlifnað hvar sem er.

Hjörtu Gyðinga hrópa sorgir

um helvítis sali hér.

-

Drengurinn grætur og biður um brauð

sem bannfærðir geta'ekki veitt.

Ætli hún verði' ekki æskan þín rauð

er fjendurnir hafa þig deytt.

Hér bíður þín aðeins biksvartur dauði

blandaður lífsins von.

Hér færð þú guð hina svörtu sauði

senda frá Þýskalandsson.

-

Samt reyni' ég að vernda vininn minn

og vef honum þétt upp að mér.

Ef til vill sleppur þú anga skinn

ef til vill blasa við þér.

Framtíðarborgir fallegar

feigðin þótt hremmi mig.

Við gröft okkar starfa Gyðingar

gráta og kyrkja þig.

-

             Vilborg Traustadóttir

Athugasemdir

[Drífa Þöll (IP-tala skráð) 18.6.2007 kl. 20:49]

Vilborg þú ert listaskáld! Frábært ljóð hjá þér ásamt reyndar fleirum hér á síðunni. Hefurðu velt fyrir þér útgáfu á ljóðunum þínum?

[Vilborg Traustadóttir, 19.6.2007 kl. 21:40]

Takk Drífa.  Já það er alltaf í bígerð að koma saman kveri.  Vantar bara að koma sér að verki.