1

 

Allmörg blóm

álút í skugga steinsins.

 

Nafnlaus mey

niðurlút af völdum sveinsins.

 

Allt eins og vera ber

lífið gengur svona.

 

Blessuð gömlu skörin

muna sinn fífil fegri.

 

Fossarnir syngja

með fagnaðaróm.

 

Fagurlimaður gestur

finnst ekki!

 

Hvert þó í hoppandi

og hamingjan sem hugsaði.

 

“Hvílík fegurð”

fyrirfram og að óþörfu.

 

 

     Höf:  Vilborg Traustadóttir

Fótfesta

  

Glæta vonanna

gægðist inn.

 

Eitt andartak

var hugurinn

í uppnámi.

 

Heilsufarslega séð

var hættan mikil.

 

Andleg álag

ótakmarkað.

 

Sem betur fer

brást þér bogalistin

og ég slapp með skrekkinn.

 

Í hvert eitt sinn

hugsa ég eins

og hættan vofir yfir

aðeins einu sinni.

 

Ég hef náð fótfestu

á flughálum brautum

framtíðarinnar.

 

 

    Höf: Vilborg Traustadóttir

Ljós í læstum skúr

Svif fuglanna

villt vængjatak

og varp.

Allt mitt líf

endurspeglað

í einn sarp.

 

Augnablik

logaði ljós

í læstum skúr.

Þessi skúr

var ekkert annað

en fuglabúr.

 

Fjör hvarf úr augum

fjötrað hvert spor.

Síðan hefur vantað....

.................vor.......

 

 

    Höf:  Vilborg Traustadóttir

Ég sakna.

 

Ég sakna þess alls

og afbrýðisemin

er að gera út af við mig.

 

Ég bíð næturinnar

eins og aðrir

en ekki af sömu ástæðu.

Ég  held ég geti afskrifað

úrgönguleiðina.

 

 

         Höf: Vilborg Traustadóttir

Í gær

 

Í gær

brast eitthvað

strengur vináttu

eða ástar.

 

Eitt er víst

að í dag

hefi ég hræðilegan

höfuðverk.

 

 

   Höf:  Vilborg Traustadóttir

Kveðja mín

  

Ég ætla að kveðja

með væmnum orðum.

Svo allir asnarnir

grenji úr sér augun.

Á meðan þú ert fjarverandi

get ég afhjúpað

minn innsta mann.

Grimmd og illgirni.

 

En fljótt,

því þú mátt ekki vita

að allir gráta

yfir orðum

ætluðum þér.

Grimmdarorðum

í grímubúningi

úr falsi og lygi.

 

 

 Höf: Vilborg Traustadóttir

Glettni

 

Glettni örlaganna

ýtti við mér.

 

Aðeis myndin

spillti gleði minni

og fullkomnun.

   Höf:  Vilborg Traustadóttir

Sem af vímu

 

Skímir af degi.

Skrælnuðum degi.

Miskunarlaus birta

treður sér inn í vitund mína.

 

Sem af vímu vakna ég 

og við hlið mér hrýtur

hamingjan sjálf

sem ég get ekki vakið.

 

Skuggi minn hlær

illgirnislega.

Veröldin titrar að baki

og ég fjarlægist

hægum hikandi skrefum.

 

Kuldinn nístir

og kælir ást mína. 

 

         Höf:   Vilborg Traustadóttir

Óhamingjusama kona

 

 

Góðan daginn!

Óhamingjusama kona.

Er maðurinn ennþá fullur?

Börnin grátandi?

Og bleyjurnar óþvegnar

Skítug gólfin?

 

Skrælnaðar varir þínar

þrá svölun?

Þreyttar hendur þínar

hvíld?

 

Þegar hugur þinn reikar

til hamingjulanda.

Þá hugsaðu til mín.

 

Ég heilsa þér

óhamingjusama kona.

 

       Höf:  Vilborg Traustadóttir

Maðurinn

 

Maðurinn við næsta borð

situr og hugsar.

Heldur að enginn

sé að horfa á sig.

 

Grey maðurinn

hann grætur í huganum

yfir athyglisleysi annarra.

 

Ef hann aðeins vissi

að augu mín

hvíla á honum.

 

Augu mín

full eftirsjár.

 

 

   Höf: Vilborg Traustadóttir