Limir mannanna

Limir mannanna,

læstir á milli

tannanna.

 

Litlir, stórir,

stinnir limir

og fimir.

 

Læstir inni

án sannana.

    

     Höf:Vilborg Traustadóttir

Leiktu.

 

Leiktu fyrir mig.

Gerðu eitthvað

aðeins eitthvað

sama hvað það er

eitthvað gott

sem sannar ást þína.

 

Ég skal þá gefa þér

eitt bros og tár

gefa þér einum

og engum öðrum

drauma mína, vonir mínar,

heit tár og traust mitt.

 

        Höf: Vilborg Traustadóttir

Skaflinn.

  

Hérna í fjallinu mínu

hnitar vorið hringi

og skaflinn er orðinn

eins og svín í laginu.

 

Eins og fjallið hef ég

fengið mér andlitslyftingu

alein úti í regninu.

 

Eins og skaflinn er ég

orðin eins og svín í laginu.

 

        Höf: Vilborg Traustadóttir

Strákar.

 

 

Þeir ruddust hér inn og réttu fram hendi

og réttu fram vín,

og sakleysið stundi en freistarinn glotti

til mín.

 

Glaðir og hressir strákar

með sindrandi augu og fjör

flettu þeir af mér sakleysi mínu

og buðu mér annað.

Buðu mér gleði og vín,

já gleði og vín og annað.

 

Ég opnaði í hálfa, hallaði aftur

en opnaði svo upp á gátt

og sakleysið grét en freistarinn tók mig

í sátt.

 

 

         Höf: Vilborg Traustadóttir

Skækjan

 

 

Ég sá hana ganga

á horninu hanga

horfa í kring um sig.

Þetta var seint

svo horfði hún beint

á mig.

 

Í augunum virtist mér,

angistin birtist mér

í sinni verstu mynd

og hennar iðja

var eflaust að biðja

um synd.

 

Hún varð að vinna

og vildi því finna

“vin” fyrir eina stund.

Æ golan varð nöpur

ég gekk burtu döpur

í lund.

 

 

       Höf:  Vilborg Traustadóttir

Einn dag.

 

 

Einn dag

til að eyða saman

á ókunnum stað.

 

Horfast í augu

hlusta á regnið

hlæja og gráta.

Faðmast, kyssast      

finna hjörtun slá

á strengi brostinna vona.

 

Tíminn er naumur

titrandi varir.

Einn dag.

 

 

           Höf: Vilborg Traustadóttir

Dagur og nótt.

   

Ljós

hvers leitar þú hér?

Hér er ekkert að fela

ekkert að skammast sín fyrir

og engin eftirsjá.

Hver sendi þig?

 

Í morgunroðanum

sérðu blóð aldanna.

Dagurinn og nóttin

að berjast.

 

Dagur hver líður

og kvöldblærinn

stráir stjörnum á himininn.

Í ljósaskiptunum

takast á sættir.

 

Sko!

Dagurinn og nóttin

elskast.

Alveg eins og við.

   

          höf: Vilborg Traustadóttir