Án fyrirheits

 

Orð mín

aflvana.

 

Hönd mín

hálflömuð.

 

Hjartað hamast.

 

Biksvört nóttin

bauð mér arm sinn..

 

Án fyrirheits….

 

 

     Höf:  Vilborg Traustadóttir

Gettu

 

Hún kemur óboðin

þegar þú hefur beðið hennar of lengi

og væntir hennar síst.

 

Þá kemur hún svo kitlandi

og kollvarpar öllum þínum áformum.

 

Stríðin og storkandi

dansar hún inn í hjarta þitt

eftir krókaleiðum.

Alvarleg og ákveðin

eins og ekkert sé til fyrirstöðu.

 

Að mótmæla er til einskis.

Hún hlær að þér og hvíslar.

 

"Hvað er mikilvægara en ég?

Ég er allt,

ég er ekkert,

ég er ástin."

 

 

  Höf: Vilborg Traustadóttir

En vissi þó......

 

Eittthvað

úti í óvissunni

ákaft skín.

 

Bylgjar sig

og brosir, brosir

blítt til mín.

 

Þetta eitthvað

undarlega

að mér hló.

 

Ég vissi ekki

hvað það var

en vissi þó….

 

    Höf:  Vilborg Traustadóttir

Þarna

 

Ég var þarna

og dansaði

minn dauðadans.

 

Með bros á vör

því ég vissi ekki

að danshöfundurinn

vildi sál mína,

líf mitt allt

og ástvina minna.

 

Bros mitt stirðnaði

í kuldagjóstrinum

og hönd mín leitaði

að stýripinnanum.

 

Á elleftu stundu.

 

Þegar sársaukinn magnaðist

vaknaði vitund mín

til fulls.

 

Í birtu komandi daga

dansa ég framandi dans

við fólkið mitt.

 

 

   Höf: Vilborg Traustadóttir

Hversu oft

 

Hversu oft

gekk ég þar hjá

á húmsins hljóðu stund

sem skarninu var hent

og fíflinu á foræðið

att?

 

Hversu oft?

 

Hversu lengi

lét ég mig litlu skipta

öll látalætin?

 

Hversu sjaldan

sá ég grátbólgin augu trúðsins?

sem hélt hita á sálinni

með holum hlátri

uns yfir lauk.

 

Hversu fegin

losa ég um fjötrana

og held fagnandi í átt

að yfirborðinu?

 

  

 Höf:  Vilborg Traustadóttir

Hugvekja

 

Minnist mín

með bros á vör

þá ég hverf héðan.

 

Svo má ást þín

flýta för

finna skjól á meðan.

 

Á meðan gull sín

glöð og ör

gæfan flytur héðan.

 

Minnist mín

með bros á  vör.

Bara rétt á meðan.

 

 

  Höf:  Vilborg Traustadóttir

Ringulreið

 

Brot fyrir brot

hugsanabrot,

raðað saman

rétt eins og glerbrotum.

 

Varlega!

Ekki skera þig.

 

Mylsna

sem smýgur

um allt.

 

Brotabrot.

 

Heildarmyndin hallærisleg,

vantar í öll “black outin”

 

 

     Höf:  Vilborg Traustadóttir

Leit

 

Þegar þú þekkir

ekki lífið

leitar þú þess

sem þú óskar

í glaumi, drykkju

og dansi.

 

Þú leitar einhvers

sem er ófundið.

 

Aldrei

situr neitt eftir.

Því leiðin sem þú ferð,

leiðin sem þú velur

er vitlaus.

 

Þín innri þrá og þorsti

viðurkenna ekki

vímugjafa

og í hjarta þínu

er dulin ósk

óuppfyllt.

 

 

    Höf:  Vilborg Traustadóttir

Eina nótt.

 

Þrá og mildi

eftir skildi

ágústnótt.

Hvíslað forðum

ástarorðum

undur hljótt.

 

Dró á mála

ungra sála

eymsli sár

og í laumi

lak í taumi

lítið tár.

 

Sæll með brosi

silfurtrosi

seinna lá.

Lítill maður

mjúklimaður

mömmu hjá.

 

Tár í augum

tak í taugum

töfranótt.

Ljómann bjarta

legg að hjarta

pabba fljótt.

 

Ljúfa vonin

læst við soninn

kærleikskraftur

allt ég þyldi

ef hann vildi

koma aftur.

 

Ást og mildi

eftir skildi

undur hjótt.

Hvíslað forðum

ástarorðum

eina nótt.

 

 

 

       Höf:  Vilborg Traustadóttir

 

2

 

Engar undirtektir

aðeins dautt lófatak,

stirðnuð bros

og brostin augu fjöldans.

Af gömlum vana

gefin mér.

 

Ég sem lagði mig í líma

við leiklistina.

Heldurðu kannski herra.

Hef ég ofleikið

atriði kvöldsins?

 

Ef ég má

vil ég endurtaka

aftökuna.

 

 

  Höf:  Vilborg Traustadóttir