Ég ætlaði ekkert að blogga um þetta en.......

.........meðvirknin í samfélaginu er hreinlega yfirgengileg.  Hér liggur samfélagið á hliðinni eftir yfirreið einstakra manna sem tókst að ná höndum yfir innistæður og lífeyrissjóði landsmanna.  

Þeir reiknuðu sér milljónir á milljónir ofan í laun og reiknuðu það m.a. út frá því hve ábyrgð þeirra væri mikil.

Hvar var sú ábyrgð þegar á reyndi?

Þeir tóku út milljarða á milljarða ofan í arð vegna þess m.a. hve vel þeim tókst að auka verðmæti bréfa í bönkunum.

Hvert var það verðmæti þegar upp var staðið?

Nú stendur samfélagið í þeim sporum að vorkenna þessum mönnum fyrir það að þurfa að svara til saka. Samanber grein eftir Jakob Frímann Magnússon í Fréttablaðinu í dag.  Hvar hefur sá ágæti maður alið manninn undanfarið?  Að draga þjóðargjaldþrot upp sem annað Hafskipsmál, Jóns Ólafssonarmál eða Baugsmál er í hæsta máta óviðeigandi. Veit Jakob Frímann ekki að sérstakur saksóknari nýtur virðingar og trausts sem yfirvegaður og stefnufastur maður.  Við erum þar að auki í samvinnu við aðrar þjóðir m.a. Breta í þessu máli. 

Ég gleðst ekki (ólíkt forsætisráðherra) yfir óförum annarra, þvert á móti tekur mig sárt að sjá þegar menn missa flugið.

Ég (ólíkt fjármálaráðherra)  lít ekki á þessar aðgerðir sem friðþægingaraðgerðir til að sefa mestu reiðina í samfélaginu. 

Það er sárt að hugsa til þjáninga fjölskyldna þeirra manna sem nú eiga yfir höfði sér refsingu.  En það eru fleiri fjölskyldur í landinu.  Fjölskyldur sem eru að missa allt.  Sem hafa misst allt.  Sjá ekki fram á að geta framfleytt sér og sínum.

Fólk sem missir móðinn og gefst hreinlega upp.  Það er sárara en tárum taki.

Nei Jakob Frímann það eru þrátt fyrir allt lög í landinu.  Lög sem ber að virða. Það er engin afsökun þó mönnum hafi tekist að sveigja framhjá þeim og/eða brjóta þau í lengri eða skemmri tíma.

Nú er komið nóg. 

Litlir kassar - allir eins

Á sama tíma og allt er í kalda koli stendur Borgarstjórn Reykjavíkur í stórræðum.

Hún er að huga að skipulagsmálum í Laugarnesinu!

 Á sama tíma og auðar augntóftir og hálfbyggðar spilaborgir standa víðs vegar um borgina. Heil hverfi lúra eins og skeltimbraður útigangsmaður sem hefur lagt sig eftir fylletí og vaknar upp í útjaðri byggðarinnar.  

 Í Reykjavíkurborg búa margir einstaklingar og er ekki einmitt í því orði falið sérkenni hvers og eins.  Einstaklingur.  Einstakur maður. 

Hrafn Gunnlaugsson hefur lagt fram skemmtilegar og framsæknar tillögur að uppbyggingu borgarinnar. Hann er einstakur listamaður, skapandi og kraftmikill.

Til að eiga lifandi og skemmtilega borg eigum við að virkja sköpunargáfu og skemmtilegt ýmindunarafl borgarbúa.

Allir eru einstakir!  

Ég skora á Hönnu Birnu Kristjánsdóttur borgarstjóra að kalla nú Hrafn á sinn fund og hreinlega ráða hann í vinnu við að útfæra skemmtilega og lifandi borg. 

Borg sem þorir að taka mið af öllum íbúum sínum og gefa þeim svigrúm til að þrífast innan sinna marka.

Mikið væri nú leiðinlegt ef allir byggju í litlum kössum og öllum eins.

 

 

 

 

Smásálarháttur

Nú stendur íslenskt samfélag frammi fyrir því að stjórnmálamenn, hver af öðrum sjá sig knúna til að segja af sér og "taka sér leyfi" eða "fara í frí".   

Skýrsla Rannsóknarnefndar Alþingis hefur haft þessi áhrif og er það vel.  Það er raunar undarlegt að menn hafi kosið að bíða skýrslunnar með þessar ákvarðanir sínar.  Það eitt og sér undirstrikar þörfina fyrir þá viðamiklu og vönduðu rannsókn sem fram fór.

Það sem vekur ugg minn og óróa er að rannsóknin tekur ekki til starfsemi íslensku bankanna nú.  Afskriftir og endalausar eftirgjafir til þeirra aðila sem settu allt á hliðina hljóta að teljast varhugaverðar svo vægt sé til orða tekið.

Á sama tíma er gengið fram af fullri hörku gagnvart minni viðskiptavinum og þeim sem ekki voru, fyrir hrunið, í aðstöðu til að raka að sér fé úr sjóðum bankanna.  Viðskiptavinum sem með "gamaldags" hugsunarhætti stóðu í skilum á meðan þeir lifandi gátu. 

Yfirvöld láta snúa "litla gröfumanninn"niður með ægivaldi og rífa af honum bjargræðið sem hann reynir af framfleyta sér og sínum á.  Gröfuna.  Á meðan fá sjálfir bankaræningjarnir afskrifaðar þær skuldir sem steyptu okkur í glötun og óheftan aðgang að sjóðum ríkisbankanna.  

 Aftur og nýbúnir!

Hvar er réttlætið í þessum aðgerðum Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon?  Þið sem höfðuð uppi stór orð um réttlætið  ÁÐUR en þið komust til valda? 

Þegar ég hugsa betur um það er "litli gröfumaðurinn" ekkert svo lítill í þess orðs dýpstu merkingu.

Hinir sem skríða í duftinu og kyssa vöndinn eru aftur á móti eins og litlir ormar sem engjast í eigin vanmætti. Vanmætti til að sýna þá djörfung að segja hingað og ekki lengra 

Í þeim búa hinar eiginlegu smásálir. 

 

Magnað.

http://www.borgarleikhus.is/livestream

 

Kom aðeins við í Borgarleikhúsinu í dag.  Það var reyfarakennt.  

Heyra upplestur um bíræfið og þaulskipulagt bankarán í boði stjórnvalda......  

Gleðilega páska.

Gleðilega páska allir - nær og fjær!

Þegar orð eru óþörf....

Það koma tímar þegar orð eru óþörf.  Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt. Þétt handtak og hlýlegt augnaráð getur verið það veganesti sem er hvað dýrmætast.  Þetta hef ég skynjað mjög sterkt í þeim verkefnum sem lífið hefur lagt mér á herðar. 

 

Eigið góðar stundir. 

Aðdáandi nr 1. leynist hér á heimilinu!

 

 

Færist fjör í leikinn....

Vonandi er þetta ávísun á betri tíð með blóm í haga!  

 

Sérstaklega þar sem loðnan er nánast veidd í "kartöflugörðunum heima" ....

;-)

Loðnugangan út af Suðurlandi

Dómstólaleiðin eina færa leiðin....

Það er athyglisvert að fylgjast með lýðræðislega kjörnum fulltrúum Íslands þessar vikurnar.   Fulltrúum sem lofuðu gegnsæi og opnu stjórnkerfi.

Foraætisráðherra sem leiðtogi þjóðar ætti að vísa veginn og leggja fram skýra valkosti fyrir þjóð sína.  Í stað þess hefur Jóhanna Sigurðardóttir haft í stöðugum hótunum  um hvernig allt fari á versta veg ef Icesave samningarnir yrðu ekki samþykktir orðalaust.

Forsætisráðherra situr síðan á leynifundum með Evrópubandalagsleiðtogum eins og það sé hennar einkamál hvort landið sæki um aðild eða eigi yfir höfuð einhver samskipti við bandalagið.

Það er mjög athyglisvert að fylgjast með fulltrúum lýðræðisins beita slíkum einræðistilburðum.

Steingrímur virðist berjast af einurð gegn betri Ivesave samningi enda stangast betri samningur á við yfirlýsingar hans og út frá því gæti það að vera honum pólitískt kappsmál að fá EKKI betri samning.

Miðað við yfirlýsingar hans í fjölmiðlum virðist mér að sú gæti verið raunin.  Því miður.

Ég sé ekki betur en bæði forsætisraðherra og fjármálaráðherra hafi gert sig vanhæf í málinu með yfirlýsingum sínum og tel að úr því sem komið er sé dómstólaleiðin eina færa leiðin.  

Nema ef vera kynni að gömlu nýlenduþjóðirnar fengjust til að hirða eignir bankanna sem eru á þeirra yfirráðasvæði og láta þar við sitja.

--- 

Einnig mætti í framhaldi af því fela Bretum og/eða Hollendingum að lögsækja þá menn sem eru ábyrgir í málinu og búa í London eða á Bretlandi (veit reyndar ekki til þess að neinir búi í Hollandi) og öðlast þannig hugsanlega rétt á skaðabótum frá þeim sjálfir, beint og krókalaust.

 Því ekki að láta Bretana (og Hollendingana) um það sem þeir kunna betur en við?  

Að sækja það sem farið er! 

 

 

 

 

 

"Hvers vegna var Icesave tekið úr sáttaferlinu?"

Athyglisverð grein eftir Eirík Bergman, stjórnmálafræðing í Fréttablaðinu í dag.  Hann furðar sig á þeirri ákvörðun Steingríms J. Sigfússonar að taka málefni Icesave úr sáttafarvegi innan Evrópusambandsins með Brussel viðmiðunum svokölluðu, sem kváðu m.a. á um þverþjóðlega aðkomu fleiri Evrópuríkja að lausn málsins og taka þess í stað upp tvíhliða samninga við Breta og Hollendinga.  

Þessi sáttafarvegur gekk út á að leysa málið með aðkomu allra þjóða Evrópusambandsins enda snýst það um sameiginlegar reglur á Evrópska efnahagssvæðinu.

Ég tek undir þetta sjónarmið og skil ekki hvernig hægt var að splundra þessum farvegi í loft upp og setja Svavar Gestsson þess í stað í að leysa málið, nánast upp á eigin spýtur!

Hvet alla til að lesa þessa grein.  

Hún er á blaðsíðu 16.  Umræðan/Icesave