Ömmustrákar

Ég á fína ömmustráka.  Fjóra talsins.  Mikið erum við rík sem njótum barnaláns!

Tveir þeirra komu til ömmu í dag.  Synir sjóarans okkar sem er að vísu í fríi núna yfir hátíðarnar.  Hann og konan hans hafa slitið samvistum og því er skiljanlega óöryggi í litlum drengjum og þeir finna öryggið hjá ömmu og afa.

Ég var með þeim hér heima hjá okkur og þeir hönnuðu sverð úr pappír.  Þegar við höfðum gert nokkur stakk ég upp á því að við færum út að berjast!

Þeir voru sko aldeilis til í það.  Við skelltum okkur á róluvöllinn sem er hér rétt hjá og vorum mjög vígaleg þegar við geystumst þangað inn.  

Ein lítil stúlka var á róló með pabba sínum (sennilega) en hún kippti sér ekkert upp við innrásarliðið enda létum við einungis ófriðlega innbyrðis.  Eftir að amman hafði hnigið niður á bekk (þó ekki örend) hlupu guttarnir um og fundi fleiri vopn eins og trjágreinar sem voru umsvifalaust þjóðnýttar í þágu bardagans. Tröllasverð og tröllagaffall urðu niðurstaða þess fundar.

Síðan fórum við heim og borðuðum hafragraut og engjaþykkni áður en við brenndum disk fyrir þá til að hafa með sér heim.  Það er uppáhaldslag þeirra sem þeir kalla berjamó-lagið en heitir Ísabella og er sungið af Láru Stefánsdóttur bloggvinkonu minni og skólasystur frá Laugum í Þingeyjasýslu.  Örugglega samið af henni líka.

Takk Lára, þú ert sannkallaður gleðigjafi. 

Þeir vildu bara þetta eina lag af diskinum á diskinn sinn og vildu hafa það 12x .  Það voru sælir sveinar sem héldu heim með afa og ætluðu að skutlast og taka pabba sinn með smá rúnt áður en þeir færu heim til mömmu.

Þetta er erfið staða fyrir litla drengi og erfitt að skilja "vitleysuna" í fullorðna fólkinu. 

Fólkinu sem þeir setja allt sitt traust á. 

Vitur maður sagði einu sinni við mig þegar ég var að vandræðast með einn af strákunum okkar á Akureyri.  "Þó fólk sé líkamlega best í stakk búið til að eignast börn um tvítugt þá er það andlaga best í stakk búið til að ala þau upp um fimmtugt!"  Þarna er sannarlega misræmi af hálfu náttúrunnar og því verðugt íhugunarefni fyrir almættið.

Ég vil ekki um þetta dæma þó ég finni hjá sjálfri mér að ég er mikið þolinmóðari við ömmustrákana en ég var við mína stráka fyrir einhverjum x árum!  

Verum góð hvert við annað, við eigum það skilið. 

Kærleikurinn umber allt. 

 

Athugasemdir

[Hulda Margrét Traustadóttir, 28.12.2008 kl. 10:40]

Leiðinlegt að heyra, hugsaði mikið til ykkar eftir símtalið í gær. Það er gott að drengirnir geta leitað til ömmu og afa þegar þeir þurfa. Vonum það besta  Þetta er rétt með þroskann, maður kann svo mikið betur á þolinmæðina þegar maður eldist og gott að geta þó látið barnabörnin njóta þess  Heyrumst í dag

[Vilborg Traustadóttir, 28.12.2008 kl. 15:30]

Takk Magga.

Ég hef það í huga sem góð vinkona mín sagði við mig nýlega. "Það er ekkert svo skæmt í þessum heimi að það sé ekki hægt að laga það".

Ég fylgist spennt með framvindu Norðurportsins og hef fullan hug á að koma eina helgi í febrúar með málverk til að selja. Ég var einmitt að flokka þau fyrir jólin í það sem er búið og það sem þarf að vinna meira með.

Svo mæti ég með afraksturinn!

[Sveinbjörn Kristinn Þorkelsson, 30.12.2008 kl. 13:08]

Takk fyrir skemmtilega frásögn, sem er auðvitað með lífsins alvarlega undirtóni. Ekki myndu nú allar ömmur fara á leikvöllinn að skylmast með strákunum, en þetta líkar mér.

Persónulega á ég ævintýraminningar af því að skylmingaleikjum norður á Króknum, gamall maður hjálpaði okkur með að smíða skildi og sverð, mála þá og allt. Ekki kom annað til greina en að minn skjöldur væri með Þórshamrinum vegna þess að ég er fæddur á Snæfellsnesi. Enginn meiddist það árið og leikurinn hafði eiginlega ekkert með ofbeldi að gera, en er mjög skemmtilegur í minningunni fyrir 56 ára strák!