Fagnaðarefni

Þetta er fagnaðarefni fyrir þjóðina.  Það eru komnar hreinar líínur í ástandið í Seðlbankanum. 

Ég vil miklu frekar hafa Davíð Oddsson í pólitík heldur en sem Seðlabankastjóra.

Í pólitík hefur fólk val um að segja af eða á.

Davíð Oddsson er hvort eð er á kafi í pólitík, gat aldrei sleppt og því á hann að halda sig þar sem hann kann til verka.

Ég vona að Geir H. Haarde sé ekki svo hræddur við Davíð að það sé þess vegna sem hann þorir ekki að hrófla við stjórn Seðlabankans.

 

 

Davíð: „Þá mun ég snúa aftur"

Athugasemdir

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 4.12.2008 kl. 20:13]

Er það ekki einmitt það sem er málið? Ef Geir verði ekki Davíð með öllum tiltækum ráðum þá væri Davíð e.t.v. farinn? Ég sé ekki að Geir geti haft neina aðra ástæðu til að verja Davíð en þá að hann hræðist hann. 

Auðvitað hræðir Davíð alla sem svo mikið sem voga sér að anda á hann með dylgjum um skítugu sögurnar sem hann hefur safnað og geymt um alla helstu valdamenn Íslands (spurning hvort það er ekki samstarfsverkefni hans og Hannesar að safna slíkum). Kannski á Davíð einhverjar slíkar um Geir en það er ábyggilega ástæðan fyrir ótta Geirs. 

Kannski eru þessar vangaveltur mínar of súrelalískar en í súrealískum veruleika fer hugurinn á flug og þá kemur maður kannski að því að það eru einmitt einhverjir fáránlegir hlutir sem hafa sett raunveruleikann á haus.

[Vilborg Traustadóttir, 4.12.2008 kl. 21:32]

Þá vitum við hvar hundurinn liggur grafin og ef eitthvað er gert fær Geir að vita hvar Davíð keypti ölið!