Praktískir sveitamenn

Tveir bræður bjuggu með öldruðum foreldrum í afskekktri sveit.  Einn veturinn dó móðir þeirra.  Synirnir tóku sjálfir gröfina við erfiðar aðstæður í gaddfreðinn svörðinn.  Ekki bætti úr skák að á jarðarfarardaginn brast á með snarvitlausu veðri og erfitt var um vik að koma þeirri gömlu á sinn stað.  Auk þess voru þeir með gamla manninn farlama með sér og ekki gerði það þeim auðveldara fyrir. Bræðurnir voru alveg uppgefnir þegar þeir voru komnir heim eftir þessa miklu þolraun.

--

Nokkrum vikum síðar stóðu bræðurnir við gluggann heima hjá sér en gamli maðurinn hafði lagt sig á legubekkinn.  Vorið var komið frost úr jörð og hið besta veður.  Þá segir annar bræðranna upp úr eins manns hljóði  "Ja nú væri sannarlega gott veður til að jarða hann pabba"....

Athugasemdir

[Hulda Margrét Traustadóttir, 14.9.2007 kl. 19:34]

Æ, hafa líklega ekki getað hugsað sér aðra vetrar jarðarför......Hugsið ykkur hvernig það hefur verið í gamla daga að deyja að vetri til....sennilega það besta fyrir þá látnu að geta bara frosið en erfitt fyrir þá sem þurftu að grafa.....Mér verður hugsað til forfeðra minna  Og hann pabbi vill láta jarða sig (vonandi ekki í bráð) norður í Árneshreppi við hlið föður síns.....við það verðum við að standa hvernig sem viðrar !!!   Hann segist vera búin að safna í "skápinn" svo miklu víni að það þurfi engum að verða kalt - en hvað um þá sem ekki drekka....þá verður að vera til mikið af heitu kakói og kjötsúpu Magga systir

[Vilborg Traustadóttir, 14.9.2007 kl. 21:30]

Það veit enginn hver er næstur...skilin á milli eru svo stutt...

[Marta B Helgadóttir, 15.9.2007 kl. 12:04]

 

Annað erindi hér á ferð:

Ég vona að þú takir þátt í umræðunum í Leshringnum á morgun sunnudag.