Tinna

  

Tinna heitir truntan mín

töfra beitir geði.

Hana skreyta fótmál fín

fjörug, veitir gleði.

 

Er þinn gæða taktur telst

töltsins klæði rífa.

Þú ert æði, einna helst

eins og skæðadrífa.

 

    Höf: Vilborg Traustadóttir

 

Ég átti þessa "vinkonu" og hryssu sem ég orti um hér.  Tinna var mjög sérstök, viðkvæm, viljug og falleg.  Hún var af Kolkuóskyni, dóttir Hrafns (591). Við áttum  góðar stundir saman við Tinna, tvær í útreiðatúr eða í félagi við aðra. Aðallega Jonna bróðir og Íru hans en stundum Jörp og Hermanns-Rauðku líka.  Í þá gömlu góðu daga.........Tinna datt skyndilega dauð niður í haganum vel við aldur og er heygð á Dalabæ.

Athugasemdir

[Ester Sveinbjarnardóttir, 2.4.2007 kl. 00:07]

Dýrin tengjast manni svo sterkum böndum, fallegt ljóð.

[Herdís Sigurjónsdóttir, 2.4.2007 kl. 09:21]

Já fallegt ljóð...ég man nú eftir dásamlegri mynd af okkur Jonna á hestbaki sem ég á og tekin var úti á Sauðanesi í þá gömlu góðu daga.  Kannski var það bara Tinna heitin

[Vilborg Traustadóttir, 2.4.2007 kl. 20:54]

Kannski en þá hef ég haldið í Tinnu.  Hún var nefnilega enginn barnahestur (litla mín).  Hermanns-Rauðka frá Syðri-Brekkum í Skagafirði var "uppalandi" okkar í hestamennsku.  Hermanns-Rauðka hét eftir Hermanni Jónassyni föður Steingríms Hermannssonar, sem var ættaður þaðan.  Einstaklega falleg, geðgóð og skemmtileg hryssa og mikill karakter.