Villuljós

Enginn flýr sín örlög

ekkert fær þau hamið.

Glötuð ást mín marrar

og mylst við flæðisker,

liggi braut þín burtu

mín blíða fylgir þér.

 

Innst í hjarta geymi

ástarfunann heita.

Oftast endurspegla

ofurkalda ró.

Elds og funa öflin

undir krauma þó.

 

Yfir lífsins langa

leikvöll þegar horfi 'ég.

Sé ég sannar hvatir

sýna veginn heim.

Heita kossa og kenndir,

ég kýs að fylgja þeim.

 

Vænt mér þykir um það

þegar ylinn ljúfa

heitt ég finn í faðmi

og fráan hjartaslátt.

Þétt við brjóst þitt bugast

í bæn um æðri mátt.

 

Æ lýs þú mér í myrkri

til mannsins sem ég elska.

Villuljós á vegi

mér vísar honum fjær.

Þótt lífið leiðir skilji

það lækna dauðinn fær.

 

 

   Höf:  Vilborg Traustadóttir

Athugasemdir

[G Antonia, 19.3.2007 kl. 13:18]

Alltaf gaman að lesa ljóðin þín ´
góðan dag í dag!!!

[Hulda Margrét Traustadóttir, 19.3.2007 kl. 14:58]

Jæja -ertu búin að telja hvað ljóðin eru orðin mörg ?? Nú fer að styttast í útkomu bókarinnar...verð að fara að mála kápuna..nú stressast ég öll upp. Magga systir sem vonandi fer að komast í blogggírinn eftir helgarflensuna - af öllum dögum liggja í flensu um helgi - GLATAÐ >OMG. siss

[Ragnar Bjarnason, 19.3.2007 kl. 18:08]

Takk fyrir þetta.