1

 

Allmörg blóm

álút í skugga steinsins.

 

Nafnlaus mey

niðurlút af völdum sveinsins.

 

Allt eins og vera ber

lífið gengur svona.

 

Blessuð gömlu skörin

muna sinn fífil fegri.

 

Fossarnir syngja

með fagnaðaróm.

 

Fagurlimaður gestur

finnst ekki!

 

Hvert þó í hoppandi

og hamingjan sem hugsaði.

 

“Hvílík fegurð”

fyrirfram og að óþörfu.

 

 

     Höf:  Vilborg Traustadóttir