Skækjan

 

 

Ég sá hana ganga

á horninu hanga

horfa í kring um sig.

Þetta var seint

svo horfði hún beint

á mig.

 

Í augunum virtist mér,

angistin birtist mér

í sinni verstu mynd

og hennar iðja

var eflaust að biðja

um synd.

 

Hún varð að vinna

og vildi því finna

“vin” fyrir eina stund.

Æ golan varð nöpur

ég gekk burtu döpur

í lund.

 

 

       Höf:  Vilborg Traustadóttir