Öskudagur

Öskudagurinn hjá mér er detox dagur.

Ég ákvað það eftir Bolludag og Sprengidag að ekki veitti af því.  Samt var ég ekkert að troða mig út af þeim réttum sem dagarnir vísa til.  Samt er ég öll útblásin miðað við hvernig ég var fyrir.  Það segir náttúrulega sína sögu um óhollustu þess sem þó fór ofan í minn maga.

   

Ég fór í Nóatún í gær og keypti EINN saltkjötsbita fyrir okkur hjónin.  Eftir að maðurinn í kjötborðinu brá sér fram fyrir kjötborðið (akkúrat þegar kom að mínu númeri) til að sinna æstum viðskiptavin sem fann ekki einhvern fj......... og annar loks afgreitt mig,  rölti ég fram búðina með augu annarra viðskiptavina límd á bakinu.

“Einstæðingurinn”  hugsuðu þau eflaust eða e-ð álíka.

Þegar ég hafði svo staðið í biðröð misþolinmóðra viðskiptavina ( það var bara einn kassi opinn)  og eftir að hafa hughreyst mann sem sagði að maturinn yrði orðin skemmdur þegar við loksins kæmumst út með því að það væri þá eins gott að þetta væri saltkjöt og eftir að hafa sagt “þeir síðustu verða fyrstir"  við konu sem var óróleg og kallaði eftir meiri þjónustu fór ég til pabba og mömmu. 

Pabbi fékk vægt áfall þegar ég sagðist hafa keypt EINN saltkjötsbita fyrir okkur hjónin.  Reyndi árangurslaust að troða a.m.k. tveim bitum úr sínum heimasaltaða saltkjötskút á mig.  

Vel meint og gott boðð afþakkað. 

Eins gott þar sem ég blés svona út og ég hefði ekki tekið eftir þessari útþenslustefnu minni nema hvað ég er nýkomin úr detox í Póllandi.

Ég er engin Æjatóla í þessum efnum en ég get þó ekki annað en pælt...Pæld í ðí, tvær rjómabollur, hálfur saltkjötsbiti.  BOMM.   

Öskudagurinn er sem sagt rólegur hjá mér og ekkert nammi neitt.

Ég fór alltaf með sonum mínum í bæinn á Akureyri (bjuggum þar) og þeir (við) sungum til að fá verðlaun í formi nammis í búðum og fyrirtækjum.  Þetta var þvílíkt ævintýri fyrir þá og gaman fyrir okkur öll.

Í trúnaði..... 

Ég reyndi einu sinni að fá vinkonu mína með mér í “Ríkið” til að syngja fyrir þá sem þar störfuðu og athuga hvort við fengjum eins og eina bokku.  Hún var þá búin með “kvótann” og vildi ekki koma með.  Ég kunni ekki við að fara ein en mikið langaði mig að láta á þetta reyna.

Nú er ég búin með “kvótann”, því kasta ég þessari góðu hugmynd áfram til Lalla Jones og félaga sem gætu hugsanlega myndað kvartett eða kór og reddað deginum!

Athugasemdir

[Magga (IP-tala skráð) 22.2.2007 kl. 09:54]

Gaman að þessu með kjötbitann góða, vona að hann hafi smakkast vel - mitt í detox þönkunum !! Ertu búin að frétta hvort Lalli og félagar notuðu þessa góðu hugmynd ?

Bið að heilsa Magga siss

[Vilborg Traustadóttir, 22.2.2007 kl. 11:31]

Ekkert frétt af Lalla og félögum. 

[Kristín Sigurjónsd.. (IP-tala skráð) 24.2.2007 kl. 19:42]

Sæl kæra vinkona.Vegna mikilla anna hjá mér þá hef ég ekki farið inn á bloggið hjá þér fyrr en nú síðan um síðustu helgi.Það er alltaf jafn gaman að lesa yfir hugleiðingarnar hjá þér og skoðanir á persónum, málefnum og því sem er á döfinni hjá þér.Ég vil nú benda á að það með sönginn hafði ekkert með kvótann að gera heldur þessa rödd sem almættið úthlutaði mér á sínum tíma.Annað hvort hefur verið sparað í röddina (ég held þó ekki því hún er ansi há og skerandi) eða það sem mig grunar að tóneyrað klikkaði ferlega við framleiðslu foreldra minna á mér....En ég reyndi þó lengi vel að gaula en þegar ónefndur sonur minn horfði á mig skelfdum augum og sagði mamma mín gerðu það ekki syngja fyrir okkur  eftir það hef ég haldið minni miklu rödd fyrir mig.En þetta með kvótann mér skilst að hann gangi kaupum og sölum og ekki fleiri orð um það.Kveðja frá elstu og bestu 

[Vilborg Traustadóttir, 24.2.2007 kl. 23:39]

He he he...Þú meinar... Held að röddin hafi aldrei brugðist þér kæra vinkona....hvorki í mæltu máli eða söng. Kvótinn??? Hef ekki áhuga hvorki á að kaupa eða selja.  Svo sigla sumir í strand þrátt fyrir nægan kvóta....